دفتر دلتنگی فریاد

بسوز ای دل که وقت سوختن توست

                           جدایى د رسی از آمــوختن توست

چو قاسم با لبی پر خنده میگفت

                           پیام عشق من  چشم د وختن توست

^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^^

مـرا آواره کـــردی در بیابان

                            چو سیلی میزند آن نام طـوفان

چو قاسم با لب و لبخند خود گفت

                           زدی تــیر خلاصی جای د رمان

^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^

به راه عـاشقـی بیزارم از تو

                              بگیرم عــاقبت دیدارم از تو

 

به سوز دل چنین قاسم میگفت

                              رسد روزی که دل بردارم ازتو

^^^^^^^^^^قاسم رنجبر ^^^^^^^^^^^^

نه دل خواهم نه دلدار و نه دیدار

                             نخواه هرگز وفاداری تو از مار

چو قاسم با دل غمگین میگفت

                          مباش هرگز تو بر یارت امید وار

^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^^^

مگر  از سنگ ساختن قلب یارم

                          نباشد عـــاشقی امـــیدوارم

که قاسم با دلی غمگین میگفت

                         که عشق تو سیاه کرد  روزگارم

^^^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^

کجا رفتی تو ای فانوس شبها

                                چگونه پا نهم در دشت غمها

چو قاسم با دلی غمگین می خواند

                              که بی تو مانده ام تنهای تنها

^^^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^

شدم از دست این دنیا چو دلسرد  

                             ندیدم هیچکسی اسمش بود مرد

که قاسم با لب پر خنده می گفت

                              که نامردی کنید در حق نامرد

^^^^^^^^^^^قاسم رنجبر^^^^^^^^^^^^^^^